آنقدر مستی که مویت را شرابی میکنی
باز سهم ِ باد را خانـــــــه خرابی میکنی

ماه آنهم روز ِ روشن دیده تا حالا کسی؟
کوچه را هر صبح با خود آفتـــابی میکنی

تاجر ِ فیـــروزه، نیشــــابوری از پروانه ای
جاده را ابریشــــم از گلهای ِ آبی میکنی

من که اهلش نیستم اما تعارف، بد که نیست
کی مرا مهمـــــان ِ آن باغ ِ گلابی میکنی؟

هرچه لبهایت فشرده یادگیری بهتر است
بوسه را کی بر لبم قفل ِ کتابی میکنی؟

می خورم از موی ِ تو شلاق و جرمم عاشقی ست
عشق را سیلی خور ِ حکم ِ غیابی میکنی

چون غریبه جمع می بندی بجای ِ تو "شما"
باز خوشحالم مرا آدم حســــــابی میکنی

مثل ِ هر شب سر زده تا بسترم سر میزنی
پلک را نابــــاور ِ بیدارخـــــــــــــابی میکنی

سوخت نسلم، روسری بردار، بس کن، تا به کی
دلخوشم با وعده هـــــــای ِ انقلابی میکنی؟

"دوستــت دارم" ندارد جز سکوتت پاسخی
باز من را مات از این حاضــــرجوابی میکنی
 

خدایا....

بابت هرکاری که کردم و نباید می کردم،

بابت هر دلی که شکستم،

بابت فراموش کردنت،

منو ببخش

زود مستم میکند چشمت برایم خوب نیست
دیدن تو کمتر از نوشیدن مشروب نیست
 

تا نگاهم میکنی سرگیجه میگیرد مرا
پیش چشمانت شراب کهنه هم مرغوب نیست
 

توی آغوشت عجب آرامشی خوابیده است
من در آغوشت که میگیرم دلم آشوب نیست
 

تو پلنگی حال صیدت را دگرگون میکنی
توی چنگت هیچ آهو بره ای محجوب نیست
 

چنگ و دندانی بزن بر نرمگاه گردنم
لج نکن صیاد امشب حالـم اصلا خوب نیست 

من میشوم دل بسته اش ، یکبار دیگر

انداختم بر گردنم یک دار دیگر


هی می کنم این خانه ام را بازسازی ،

میریزد آنرا یک تلنگر بار دیگر



آماده ی یک زلزله ، دل لرزه ای سخت

آماده ام ، آماده ی آوارِ دیگر



معمار این دل می شوم بی دستمزد و ُ

بیکارم وُ جز این ندارم کار ِ دیگر



بر شیشه ی دل می زند سنگی وُ بعدش

در می رود ، شاید پی ِ آزار ِ دیگر



یا شهردار است وُ دلم را می خرد او ،

تا له کند با یک لودر دیوار دیگر



می خواهد این دیوارهایم را بریزد

تا رو کند یک دختر تودار دیگر



با بولدوزر افتاده بر جان ِ دلم تا ،

از زیر ِ آوارم کشد اقرار ِ دیگر



از زیر آوار ِ دلم پیداست گنجی ،

یک دفتر ِ شخصی از آن اشعار "دیگر" ...

از :

منوره السادات نمائي مرتضائي

دوست نزدیکتر از من به من است

وین عجب تر که من از وی دورم

چه کنم با که توان گفت که دوست

در کنار من و من مهجورم

نازکن، عیبی ندارد، نازنین تر می شوی
با غم این روزهای من عجین تر می شوی

آتشی هستی که وقتی گر بگیری در دلی
از دل آتشفشان هم آتشین تر می شوی

لحظه ی لبخند، مانندِ... شبیهِ.... مثل یک...
وای من ... اصلن ولش کن... نقطه چین تر می شوی

خنده وقتی روی لب های تو جا خوش می کند
باز هم از آنچه هستی دلنشین تر می شوی

شیک می پوشی و زیبایی فراوان می شود
بین اول های دنیا اولین تر می شوی

گرچه من با نازِ چشمانِ تو ویران می شوم
ناز کن، عیبی ندارد ، نازنین تر می شوی

از :

جواد مزنگی

قلمت را بردار

بنویس از همه ی خوبیها

زندگی، عشق، امید

و هر آن چیز که بر روی زمین زیبا هست

گل مریم، گل رز

بنویس از دل یک عاشق بی تاب وصال

از تمنا بنویس

از دل کوچک یک غنچه که وقت است دگر باز شود

از غروبی بنویس

که چو یاقوت و شقایق سرخ است

بنویس از لبخند

از نگاهی بنویس

که پر از عشق به هر جای جهان می نگرد

قلمت را بردار

روی کاغذ بنویس

" زندگی با همه ی تلخیها شیرین است "

بس کن اي زيباي من ، اينـــطور فــالم را نگير،
هـِـي نکن امروز و فردا ، حس و حــالم را نگير؛

شايد اين حرفِ تو باشد اشتباه و مي شـود،
هــِـي نگو امـــکـــان ندارد ، احـتـمـالم را نگير؛

من به يادت ، خاطـراتـت ، بودنت مـشغولم و،
جـز تـو کـه کـاري نـدارم ، اشتـغـالـم را نـگـيـر؛

با تو من ميسوزم امـّا با تو هم روشن شدم،
شــُـعـلـه ات را بـرنـدار و اشــتـعــالـم را نـگـير؛

سد نساز و خـواهـشا اين راه ها را هم نبند،
رود هـسـتـم سـمـتِ دريـا ، اتــصــالم را نگير؛

ميوه اي کالم وَ هستم مــتـصل بر شاخه ات،
نه ! نکن از خود جدا مـن را ، کــَـمالم را نگـير؛

در خيالاتم تــــو هستي و تو هستي و تويي،
خوش خيالم با خـــيـــالِ تو ، خيالم را نـگـيـر

یه روزی میاد
که بعدش دیگه مهم نیست
فردایی در کار هست یا نه
اون روز روزیه که مــ♥ـــادرت و پــــ♥ـــدرت پیشت نیستن

روبرویم ، سراب

پشت سر ، خاطرات

نازنینم ، کدامین طرف سوی توست . . . ؟

قرارمان همان جای همیشگی...

فقط این بار تو هم بیا...

نفسهایم را بشمار

چون آنها را به قیمت دوست داشتنت از دست میدهم نه برای گذر عمر !

دلگیـღــر مباش، دلـღـت که گیر باشد، رها  نمیشوی،
خداوند بندگانش را با آنچه به آن
دلـღــ بسته اند می آزماید!

خُدا

تَـنها اِسمی اَسـت کـه هَـر کُـجا صِـدایـَش زَدَم گُـفـت : جـانَـم !

اندازه دوست داشتن مهم نیست

کیفیتش مهمه

همیشه یک دونه رو دوست داشته باشیم

ولی مــــــــــردونه

عشـ ـ ـ ـق....

یک جوشش کور است و پیوندی از سر نابینایی

دوست داشتـ ـ ـن....

پیوندی خودآگاه و از روی بصیرت روشن و زلال

دلـــ مــن نازُکـــ است یــا چشمان تــو تیــــــز

هَـر گــاه نگــاه بہ تــو میــدوزَم

بنــدِ دلم پــاره مے شَود

کاش میشد زندگی
تکرار داشت . . .
لااقل تکرار را یکبار داشت . . .
ساعتم برعکس
میچرخید و من . . .
برتنم میشد گشاد این
پیرهن . . .
آن دبستان ، کودکی ، سرمشق
آب . . .
پای مادر هم برایم جای
خواب . . .
خود برون میکردم
از دلواپسی . . .
دل نمیدادم به دست
هر کسی . . .
عمر هستی ، خوب و بد
بسیار نیست . . .
حیف هرگز قابل تکرار نیست!

گارسون: چه میل دارید؟ آب میوه؟ سودا؟ شکلات؟ مایلو (شیر شکلات)؟ یا قهوه؟

مشتری: لطفا یک چای

گارسون: چای سیلان؟ چای گیاهی؟ چای بوش؟ چای بوش و عسل؟

چای سرد یا چای سبز؟

مشتری: سیلان لطفا

گارسون: چه جور میل دارید؟ با شیر یا بدون شیر؟

مشتری: با شیر لطفا

گارسون: شیر؟ پودر شیر یا شیر غلیظ شده؟

مشتری: شیر لطفا

دو چشم عطریِ او آهوان تاتار است..
زنی که هفت قدم در نرفته عطار است

شبی گره شد و روزی به کار من افتاد
زنی که حلقه‌ی موی طلایی‌اش دار است

به گریه گفتمش از اشتباه من بگذر
به خنده گفت که در انتقام، مختار است

زنی که در شبِ مسعودی نشابورش
هزارها حسنک مثل من سرِ دار است

زنی که چارستونِ دل مرا لرزاند
چهلستونِ دلش بی‌ستونِ انکار است

زنی که بوی شراب از نفس زدن‌هایش
اگر به «قم» برسد کار مُلک «ری» زار اس

اگر به ری برسد، ری اگر به وی برسد
هزار خمره‌ی چله نشین به می برسد...

از :

مهدی فرجی

رفتم به او بگویم : من عاشقت شدم
از نگاهش لرزیدم
 گفتم عجب هوایی ..!

رفتـم کـه از دیـوانه بـازی دست بردارم
تا اخم کردم مطمئن شد دوستش دارم

وا کرد درهای قفس را ... گفت : مختاری... !
ترجیـح دادم دست روی دست بگـذارم

بیـزارم از وقتی که آزادم کند ... ای وای... !
- روزی که خوشحالش نخواهد کرد آزارم -

این پا و آن پا کرد ؛ گفتـم دوستم دارد
امــا نگـو سر در نمـی آورده از کـارم... !

از یال و کـوپالم خجالت می کشم امـــا
بازیـچه ی آهو شدن را دوست مـی دارم

با خـود نشستم مو به مـو یاد آوری کردم
از خـواب های روز در شب هـای بیـدارم

من چای می خوردم ؛ به نوبت شعر می خواندند
تا صبح ، عکس سایه و سعدی به دیوارم !

از :

مهدی فرجی

تا نگاهم میکنی

دلم سریع "حمد و سوره" میخواند...

بیچاره می فهمد،

فاتحه اش خوانده است !!

تو ماهی و من ، ماهی این برکه ی کاشی..

اندوه بزرگی ست ، زمانی که نباشی!

آه از نفس پاک تو و ، صبح نشابور

از چشم تو و ، حجره ی فیروزه تراشی..

پلکی بزن ای ، مخزن اسرار ، که هر بار

فیروزه و یاقوت ، به آفاق بپاشی!

ای باد سبک سار! ، مرا بگذر و بگذار!

هشدار! ، که آرامش ما را ، نخراشی..

هرگز به تو دستم نرسد ، ماه بلندم!

اندوه بزرگی ست ، چه باشی.. چه نباشی..

از :

علیرضا بدیع

تا دیروز هرچه می نوشتم عاشقانه بود
 
از امروز هرچه بنویسم صادقانه است
 
" عاشقانه دوستت دارم "
 

به که گویم که تو منزلگه چشمان منی

به که گویم تو نوازشگر دستان منی

به چه سازی بسرایم دل تنهای تو را

به که گویم که تو آهنگ دل و جان منی

گر چه پاییز نشد همدم و همسایه من

به که گویم که تو باران زمستان منی

همه رفتند از این شهر و دلم تنها ماند

به که گویم که تو عمریست که مهمان منی

گر چه خورشید سفر کرده ز کاشانه ی من

به که گویم که تو عمری مه تابان منی